مادر نازنینم!...

مادرم آن لحظه که نگاهت را از چشمانم ربودی آیا به این

نیندیشیدی که بعد از نگاهت به چه بنگرم؟

دست نازنینت را از دستم رهانیدی ، 

بعد از این بر دستان خدا بوسه 

می زنم و تو را به دست 

او می سپارم...

مادرم، 

تا ابد مهرت بر دل،

یادت در ذهن ،

تصویر 

و

خاطراتت

در عمق جانم خواهد ماند...

روحت شاد ای مهربان ترین...

********************************

نازنین مادر مهربانم روی در نقاب خاک کشیدی...
قلبمان در فراقت چگونه خواهد طپید؟

دوسه روزی بیشتر نگذشته اما
گویی سال هاست
نگاه مهربانت
روح و
جانم را نوازش نداده!

مادر!
چگونه تاب بیاورم؟...

نبودنت درد بزرگی است...

و بزرگی این درد

مرا خواهد شکست...

(رع)