پیک سحری..."کریم فکور"

یک نفس ای پیک سحری

بر سر کویش ،کن گذری

گو به فغانم ،به فغانم ، به فغانم

ای که به عشقت زنده منم

گفتی از عشقت دم نزنم

من نتوانم ، نتوانم ، نتوانم

من ؛غرق گناهم ،تو عذر گناهی

روز و شبم را تو که مهری تو که ماهی

چون باده به جوشم ، در جوش و خروشم

من سر زلفت به دو عالم نفروشم

ای که به عشقت زنده منم

گفتی از عشقت دم نزنم

من نتوانم ،نتوانم ، نتوانم

همه شب بر ماه و پروین نگـــــرم

مگر آید رخسارت بر نظــــرم

چه بگویم ، چه بگویم ، چه بگویم زیــن راز

من همین بس ، که مرا کس ، نبود دمساز

یک نفس ای پیک سحری

بر سر کویش ،کن گذری

گو به فغانم ،به فغانم ، به فغانم

ای که به عشقت زنده منم

گفتی از عشقت دم نزنم

من نتوانم ، نتوانم ، نتوانم