زینب...“سید حسن حسینی”

پلک صبوری می گشایی

و چشم حماسه ها

روشن می شود

کدام سر انگشت پنهانی

زخمه به تار صوتی تو می زند

که آهنگ خشم صبورت

عیش مغروران را

منغص می کند

می دانیم

تو نایب آن حنجره ی مشبّکی

که به تاراج زوبین رفت

و دلت

مهمانسرای داغ های رشید است

                                    ای زن !

                                    قرآن بخوان

                                    تا مردانگی بماند

                                    قرآن بخوان

                                    به نیابت کل آن سی جز

                                    که با سر انگشت نیزه

                                    ورق خورد

                                    قرآن بخوان

                                    و تجوید تازه را

                                    به تاریخ بیاموز

                                    و ما را

                                    به روایت پانزدهم

                                    معرفی کن

                                    قرآن بخوان

                                    تا طبل هلهله

                                    از های و هوی بیفتد

                                                       خیزران

                                                       عاجزتر از آن است

                                                       که عصای دست

                                                       شکستهای بزک شده باشد

                                                       شاعران بیچاره

                                                       شاعران درمانده

                                                       شاعران مضطر

                                                       با نام تو چه کردند ؟

                                                       تاریخِ زن

                                                       آبرو می گیرد

                                                       وقتی پلک صبوری می گشایی

                                                       و نام حماسی ات

                                                       بر پیشانی دو جبهه ی نورانی می درخشد :

                                                       زینب !

”گنجشک و جبرییل”

شمشیر باستانی... "سیدحسن حسینی"

در جایگاه تنگ فراموشی
در خواب سرد زنگ
فرو بودم
دستی مرا کشید
با خون خصم
دستی مرا جلا داد
من
شمشیر باستانی شرقم
اصحاب آفتاب بر قبضه‌ی قدیمی من کندند:
«یاران مصطفی
شمشیر زرنگار
حمایل نمی‌کنند...»
من
شمشیر باستانی شرقم:
پرورده‌ی مصاف
بی‌زار از غلاف!

کرامات نورانی... "سیدحسن حسینی"

هلا ، روز و شب فانی چشم تو
دلم شد چراغانی چشم تو

به مهمان شراب عطش می دهد
شگفت است مهمانی چشم تو

بنا را بر اصل خماری نهاد
ز روز ازل بانی چشم تو

پر از مثنوی های رندانه است
شب شعر عرفانی چشم تو

تویی قطب روحانی جان من
منم سالک فانی چشم تو

دلم نیمه شب ها قدم می زند
در آفاق بارانی چشم تو

شفا می دهد آشکارا به دل
اشارت پنهانی چشم تو

هلا توشه راه دریا دلان
مفاهیم طوفانی چشم تو

مرا جذب آیین آیینه کرد
کرامات نورانی چشم تو

از این پس مرید نگاه توام
به آیات قرآنی چشم تو