مرنجان... "طبیب اصفهانی"

غمش در نهانخانه دل نشیند

 به نازی که لیلی به محمل نشیند

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی

ز بامی که برخاست مشکل نشیند

بنازم به بزم محبت که آنجا

گدایی به شاهی مقابل نشیند

 خلد گر به پا خاری آسان برآرم

چه سازم به خاری که در دل نشیند؟