خانه دوست کجاست...؟ "سهراب سپهری"

    خانه دوست کجاست؟  در فلق بود که پرسید سوار.
     آسمان مکثی کرد

     رهگذر شاخه نوری که به لب داشت به تاریکی شن‌ها بخشید
     و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت :

     نرسیده به درخت
     کوچه باغی است که از خواب خدا سبزتر است
     و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است
     می‌روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ ، سر به در می‌آرد
     پس به سمت گل تنهایی می‌پیچی
     دو قدم مانده به گل
     پای فواره جاوید اساطیر زمین می‌مانی
     و تو را ترسی شفاف فرا می‌گیرد.
     در صمیمیت سیال فضا ، خش‌خشی می‌شنوی :
     کودکی می‌بینی
     رفته از کاج بلندی بالا ، جوجه بردارد از لانه نور
     و از او می‌پرسی
     خانه دوست کجاست؟