هرچند مدتی ست ... "حسین جنتی"

هرچند مدتی ست که نانم نمی رسد،

 گوشِ کسی به آه و فغانم نمی رسد!

تنگ است راهِ سینه چنان، کز هجومِ بغض،

 حرفِ شکایتی به زبانم نمی رسد

 ننگِ درازدستی ام از سر گذشته است،

 شادا که دستِ من به دهانم نمی رسد!

سروِ چهارفصلِ بلند ایستاده ام!

هرگز زیان زِ بادِ خزانم نمی رسد

ابله! منم که نانِ من از شعرِ من جداست!

بی نان، خلل به طبعِ روانم نمی رسد

زان شاعران نی ام که بگریم چو سفلگان

 تا خلعتی زِ " خواجه فلانم " نمی رسد!

بسیار شاعران که سوارند و فربه اند

 زآنان یکی به گَردِ بیانم نمی رسد...