آغازِ من ، تو بودی و پایان من تویی... "سهیل محمودی"

........................... عاشقانه

آغازِ من ، تو بودی و پایان من تویی

 آرامشِ پس از شبِ توفانِ من تویی

 حتی عجیب نیست، که در اوج شک و شطح

 زیباترین بهانه ی ایمان من تویی

احساسهایی از متفاوت میان ماست

 آباد از توام من و ، ویران من تویی

آسان نبود گِردِ همه شهر گشتنم

 آنک ، چه سخت یافتم :" انسان " من تویی

پیداست من به شعله ی تو زنده ام هنوز

 در سینه ی من ، آتشِ پنهان من تویی

هر صبح ، با طلوعِ تو بیدار می شوم

 رمزِ طلسمِ بسته ی چشمان من تویی

هر چند سرنوشت من و تو ، دوگانگی است

 تنهای من ! نهایت عرفان من تویی