دریغ... "محمدعلی بهمنی"

دریغ می کنی از من ، نگاه را حتی
و نیز زمزمه ی گاه گاه را حتی

من و تو ره به ثوابی نمی بریم از هم
چرا مضایقه داری گناه را حتی ؟

تو اشتباه بزرگ منی ،‌ ببخشایم
بدیده می کشم این اشتباه را حتی

به من که سبز پرستم چه گفت چشمانت ؟
که دوست دارم  بخت سیاه را حتی

 بدیدن تو چنان خیره ام که نشناسم
تفاوت است اگر ره و چاه را حتی

 اگر چه تشنه ی بوسیدن توام ، ای چشم
بخواه ،‌می کشم این بوسه خواه را حتی

بیا تلالو شعرم بر آب ها ، امشب
تراش می دهد الماس ماه را حتی

Bottom of Form