سارا نبودی... "سید احمد حسینی"

چشم گریان را ببینی

آن قدر باریدم که

ب

 ا

 ر

 ا

ن را ببینی

وَللَـه که بی تو

شهر، خود را حبس می‌کرد

بهتر! نبودی

بغضِ طهران را ببینی

تهران مان، طهران نشد

بهتر! نبودی این راهزن،

این راه بندان را ببینی

*

بی‌بی

به چشمان تو دل خوش کرده

سارا !

کافی‌ست

عکس لای قرآن را ببینی

رفتی...لَقد...ماندم...

خَلَقنا...فی کبد را از بر شدم

تا رنج انسان را ببینی

بی‌بی

خودش می‌گفت:

سارا قسمت توست

بی‌بی خودش می‌گفت:

فنجان را ببینی

از ترکه‌ها

بر پای سارا می‌نویسی

وقتی که

کابوسِ دبستان را ببینی

*

آن‌قدر پشت پنجره ماندم که شاید

یک لحظه این سوی خیابان را ببینی

*

راضی به مرگت می‌شوی

مانند سارا

وقتی نخواهی

خانِ چوپان را ببینی

وقتی که دیدم

زود سرما می‌خوری، باز

تقویم را بستم

زمستان را نبینی

"