صبح شد برخیز مطرب... "صائب تبریزی"

صبح شد برخیز مطرب ، گوشمال ساز ده

عیش های شب پریشان گشته را ، آواز ده

هیچ ساز از دلنوازی نیست ، سیر آهنگ تر

چنگ را بگذار ، قانون محبت ساز ده

جام را ، لبریز تر از دیده ی عشاق کن

از صف دریاکشان ، آنگه مرا آواز ده

کوری بی‌منت از چشم به منت ، خوشترست

گر توانی بوی پیراهن ، به یوسف باز ده

شبنم از روشندلی ، آیینهٔ خورشید شد

ای کم از شبنم ، تو هم آیینه را پرداز ده

چون نمودی سیر و دور خویش را ، صائب تمام

روشنی چون مه ، به خورشید درخشان باز ده