گفتم غزل کنم تو را... "مریم سیدزاده"

این جا برای شرح دردت عزا کم است

باید وفا کنیم تو را، ادعا کم است

با گریه بی گدار به دریات می زنیم

مولا برای تشنگی ات این اشک ها کم است

یک عمر در سکوت تو را شرح داده ایم

بی شک برای از تو گفتن، صدا کم است

باید "وسیع" فکر تو را بازگو کنند

"محدود" کردنت به یک کربلا کم است

یاران تو کجا و من و مای ما کجا؟

ناجور وصله ایم، سراپای ما کم است

یک دست جام باده و یک دست مشک آب...

مردی چنین میانه ی میدان ما کم است

قسمت نشد که کربلا معراج گاهمان...

شاید أنا الحسین ما حلاج ها کم است

...در باب اینکه بعد محرم چه می کنیم

هرچه بگویم از شک و کفر و ریا کم است

گفتم غزل کنم تو را، بی گریه ،بی عزا

دیدم برای "راست" نوشتن، هجا کم است