غزل شماره ۷۸... "حافظ"

دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت                

بشکست عهد وز غم ما هیچ غم نداشت

یا رب مگیرش ار چه دل چون کبوترم                     

افکند و کُشت و عزّت صید حرم نداشت

بر من جفا ز بخت من آمد وگرنه یار            

حاشا که رسم لطف و طریق کرم نداشت

با این همه هر آن که نه خواری کشید از او            

هر جا که رفت هیچ کسش محترم نداشت

ساقی بیار باده و با محتسب بگو              

انکار ما مکن که چنین جام جم نداشت

هر راهرو که ره به حریم درش نبرد                       

مسکین برید وادی و ره در حرم نداشت

حافظ ببر تو گوی فصاحت که مدّعی                     

هیچش هنر نبود و خبر نیز هم نداشت