حضرت عشق... "جویا معروفی"

در سایه‌سارِ "سایه" و در سایه‌سارِ عشق

ما زنده‌ایم، زنده و چشم انتظارِ عشق

با عسرتِ زمانه به جایی نمی‌رسیم

پاینده باد دولتِ امیدوار عشق

جز ما در این دیار نمانده‌ست عاشقی

دردا ! چه رفته بر سرِ ایل و تبارِ عشق؟

پر کن پیاله را که به یک آن گذر کنیم

از روزهای غمزده تا روزگارِ عشق

من بر همان قرارِ عزیز ایستاده‌ام

سوگند می‌خورم به دلِ بی‌قرارِ عشق

"ای غم که حقِ صحبتِ دیرینه داشتی"

از من جدا مشو که تویی یادگارِ عشق

شادم که آن الهه‌ی زیبا – ونوس – گفت

نامِ مرا نوشته به سنگِ مزارِ عشق