بی تو... "مهدى فرجى"

دیگر نمی شود بپرم بی تو
وقتی شکسته بال و پرم بی تو

جاری شده ست رگ به رگم را مرگ
این درد را کجا ببرم بی تو؟

دیروز آشنای تمام شهر
حالا غریب و دربدرم بی تو

راضی به مشتی ارزن خیراتم
مثل کبوتران حرم بی تو

رفته ست بیست و چند بهار از من
اما چقدر پیرترم بی تو

از هر چه بود بعد تو دل کندم
از هر چه هست بی خبرم بی تو

فرصت نمی کنم که خودم باشم
درگیر شاید و اگرم بی تو

دارم تمام می شوم و مانده است
یک مشت حرف پشت سرم بی تو