سلامم را جوابی ده... "فریدون مشیری"

سلامم را جوابی ده که در شهر تو مهمانم               

غبارم را بیفشان تا به پایت جان بیفشانم

بپرس از خود کجا بودی ، کجا هستی ، چه می جویی     

نگاهم کن چه می گویم ، سخن بشنو چه می خوانم

دلم گوید سخن با تو ، چنین روشن که من با تو     

صفای این چمن با تو ، بیا مرغ سخن دامن

در آن ساحل چه می گردی ، از آن دریا چه آوردی     

به شهر خویشتن باز آ‎ که من پیغام جانانم

به گلبانگ جهانتابم چه آتش هاست بر دلها           

نمی گیرد چرا در تو ، نمی دانم ، نمی دانم