پدر ابتدای گم شدنم بود... "ناجی غریب زاد"

پدر ابتدای گم شدنم بود

که کوچه های بن بست را

کاج نمی نشست

و کودکانِ دلتنگ

لجِ شب های باران را

آوازهای مست می خواندند  

بهانه ی اول

سکوت بود و تبسم

و برج های عاج

که آشفته ی خواب هایم شد 

بهانه ی دوم

صدای ریزش و

آب سایه های پریدن

که پر شکنِ عشقِ بی گمانم بود 

*

مادر اما

مسیرِ جستجوی آب بود

که مهربانیِ دیوار باغ ندارد

و آوازِ هر چه عبور

بر گلوی مسافری سنگ می شود

که بغض را

از آبرنگِ نقاشیِ پرنده

پر کرده است

*

بهانه ی اکنون

دستی که پرتاب می شود

با حلقه ای

به مساحتِ دو خوشه ی گندم

تا بر سطح عبور

گلویی تر نکنیم

از فریب

از سیب...