از هر طرفی چهره گشایی که منم... "قاسم انوار"

از هر طرفی چهره گشایی که منم

در هر صفتی جلوه گرآیی که منم

با این همه گه گاه غلط می‌افتم

نادان کس و بله روستایی که منم

                       ***

نمی‌توان خبر داد از حقیقت دوست

ولی بر روی حقیقت حقیقت همه اوست

از مسجد و میخانه و ز کعبه و بتخانه

مقصود خدا عشق است باقی همه افسانه

                     ***

در ملک عاشقی که دو عالم طفیل اوست

آن کس قدم گذاشت که اول ز سر گذشت

                     ***

قضا شخصی است پنج انگشت دارد

چوخواهد از کسی کامی برآرد

دو بر چشمش نهد وآنگه دو بر گوش

یکی بر لب نهد گوید که خاموش

                     ***

از افق مکرمت صبح سعادت دمید

محو مجازات شد شاه حقیقت رسید

راه به وحدت نبرد هر که نشد در طلب

جمله ذرات را از دل و از جان برید

در حرم وصل دوست زنده دلی راه یافت

کز همه خلق جهان بار ملامت کشید

وصلت الله یافت قاسم و ناگاه یافت

زانکه به شمشیر لا از همه عالم برید