فصل دلتنگی... "؟"

در آستانه ی فصلی به نام دلتنگی

عبور می کنم از ازدحام دلتنگی

بیا تا بسرایم برایت از ته دل

فرازی از غزل ناتمام دلتنگی

تصدق سر آن چهره گشاده ی تو

اگر که عالم من شد به کام دلتنگی

نگو که همسفر غصه ها چرا شده ام

که همدم اند لب من و جام دلتنگی

تمام عمر صبورانه جستجو کردم

نبود جای خوشی در مرام دلتنگی

خدا کند که نیفتد گذار بودن تو

شبی ، دمی ، نفسی هم به دام دلتنگی

تو در سپیده ی فردا به یاد من هم باش

که آفتاب من آمد به بام دلتنگی !