چوب لباسی..." هادی خوانساری"

آه ای چوب‌لباسی آرام من

آرام

که دست‌های زیادی برای

در آغوش کشیدن داری

و پاهای زیادی برای گریختن از من

از هر طرف که نگاهت می‌کنم

زیبایی

و رنگ‌به‌رنگ

هم‌چنان که ایستاده‌ای

هم‌چنان که می‌روی

و هم‌چنان که می‌آیی

این شعرها

را به تو آویزان می‌کنم

خودم را

شاید با من

حرفی بزنی!