مشعل جان..."مشفق کاشانی "

تا مشعل جان در ره جانانه نهادیم‌

خورشید جنون در دل ویرانه نهادیم

شد شعله‌ور از سینه ی افروخته ی شمع‌

داغی که به خاکستر پروانه نهادیم

از پنجره ی مشرقی چشم تو خواندیم‌

افسون نگاه تو و افسانه نهادیم

مست از سر پیمان تو سر بر سر دستیم

دل در گرو گردش پیمانه نهادیم

از رنج گران شانه سبکبار شد ای دوست

تا بار غم عشق تو بر شانه نهادیم

آیینه‌ای از آه جگر سوختگان ست‌

سرگشته غباری که درین خانه نهادیم