زندگانی گر مرا عمری هراسان کرد و رفت..." فرخی یزدی"

زندگانی گر مرا عمری هراسان کرد و رفت

مشکل ما را بمردن خوب آسان کرد و رفت

جغد غم هم در دل ناشاد ما ساکن نشد

آمد و این بوم را یکباره ویران کرد و رفت

جانشین جم نشد اهریمن از جادوگری

چند روزی تکیه بر تخت سلیمان کرد و رفت

پیش مردم آشکارا چون مرا دیوانه ساخت

روی خود را آن پری از دیده پنهان کرد و رفت

وانکرد از کار دل چون ع‍‍‍قده باد مشک بوی

گردشی در چین آن زلف پریشان کرد و رفت

پیش از این ها در مسلمانی خدائی داشتم

بت پرستم آن نگار نامسلمان کرد و رفت

با رمیدن های وحشی آمد آن رعنا غزال

فرخی را با غزل سازی غزل خوان کرد و رفت