غزل شماره96..."حسین منزوی"

 با هر تو و من ، مایه های ما شدن نیست

 هر رود را اهلیت دریا شدن نیست

 از قیس مجنون ساختن شرط است اگر نه

 زن نیست اندیشه ی لیلا شدن نیست

 باید سرشت باد جز غارت نباشد

 تا سرنوشت باغ جز یغما شدن نیست

 در هر درخت این جا صلیبی خفته ، اما

 با هر جنین ، جانمایه عیسی شدن نیست

 وقتی که رودش زاد و کوهش پرورش داد

 طفل هنر را چاره جز نیما شدن نیست

 با ریشه ها در خاک ،‌ بی چشمی به افلاک

 این تاک ها را حسرت طوبی شدن نیست

 آیا چه توفانی است آن بالا که دیگر

 با هر که افتاد ، اشتیاق پا شدن نیست

 سیب و فریب ؟ آری بده . آدم نصیبش

 از سفره ی حوا به جز اغوا شدن نیست

 وقتی تو رویا روی اینان می نشینی

 آیینه ها را چاره جز زیبا شدن نیست

 آن جا که انشا از من ، املا از تو باشد

 راهی برای شعر جز شیوا شدن نیست