زنانه می خواهمت... "نزار قبانی"

زنانه می خواهمت

تا امکان زندگی در سرزمین مان ادامه یابد

تا امکان حضور شعر در قرن‌مان ادامه یابد

برای این که ستارگان و زمان ادامه یابند

و کشتی‌ها و دریا و حروف الفبا ادامه یابند

تا تو زن هستی، ما خوبیم

زنانه می خواهمت برای این که تمدن زنانه است

برای این که شعر زنانه است

خوشهٔ گندم زنانه است

شیشهٔ عطر زنانه است

پاریس در بین شهرها زنانه است

و بیروت با زخم‌هایش زنانه باقی می‌ماند

به نام آن‌ها که می‌خواهند شعر بنویسند، زن باش

به نام آن‌ها که می‌خواهند به عشق بپردازند، زن باش

 برگرفته از: نزار قبانی/ عاشقانه سرای بی همتا، رضا طاهری / انتشارات نخستین ۱۳۹۳

من رازی را پنهان نکرده ام... "نزار قبانی"

من

رازی را پنهان نکرده ام!

قلبم کتابی است ...

که خواندنش برای تو آسان است.

من

همواره

تاریخ قلبم را می نگارم؛

از روزی که

در آن

به تو عاشق شدم !

بانویم!... "نزارقبانی"

۱

بانویم!

تو مهم‌ترین زنِ تاریخم بودی

پیش از آن‌که سال تمام شود

اکنون تو مهم‌ترین زن هستی

در آغازِ این‌سال…

تو زنی هستی که به‌شمارِ ساعت و روز نمی‌آید

زنی برساخته از میوه‌ی شعر

و از زرِ رویا…

زنی که خانه در تنم دارد

از میلیون‌ها سال قبل...

 

کجا پنهانت کنم؟... "نزار قبانی"

نمی توانم نامت را در دهانم

و تو را

در درونم

پنهان کنم...

گل با بوی خود چه می کند ؟

گندمزار با خوشه اش ؟

طاووس با دمش ؟

چراغ با روغنش ؟

با تو سر به کجا بگذارم ؟

کجا پنهانت کنم؟

وقتی مردم،تو را در حرکات دستهایم،

موسیقی صدایم

و توازن گام هایم

می بینند...