با کاروان حله... "فرخی سیستانی"

با کاروان حله برفتم ز سیستان                            

با حله تنیده ز دل بافته ز جان

با حله‌ای بریشم ترکیب او سخن                          

با حله‌ای نگارگر نقش او زبان

هر تار او به رنج برآورده از ضمیر                          

هر پود او به جهد جدا کرده از روان

زلف معشوق... "کسائی مروزی"

کمند زلف را ماند چو برهم بافتن گیرد

سپاه زنگ را ماند چو بر هم تاختن گیرد

معقرب زلف مشکینش معلق بر رخ روشن

چنان چون عنبرین عقرب که زهره در دهن گیرد

گهی همچون شبه باشد که بر خورشید برپاشی

گهی همچون شبی باشد که در روزی وطن گیرد

چو ساکن باشد از جنبش ، مثال قد او دارد

چو دیگر بار خم گیرد نشان قد ِ من گیرد

گهی از گل سلب سازد گهی از مه رقم دارد

گهی رسم صنم آرد گهی طبع سمن گیرد

خم زلفش یکی دام است چون خورشید و مه گیرد

سر زلفش یکی شست است کو سیمین ذَقَن گیرد