- با همه ی بی سر و سامانیم... "محمد علی بهمنی"

                               با همه ی بی سر و سامانیم

                               باز به دنبال پریشانیم

                               طاقت فرسودگیم هیچ نیست

                               در پی ویران شدنی آنی ام

                               آمده ام بلکه نگاهم کنی

                               عاشق آن لحظه طوفانیم

                               دلخوش گرمای کسی نیستم

                               آمده ام تا تو بسوزانیم

                               آمده ام با عطش سالها

                               تا تو کمی عشق بنوشانیم

                               ماهی برگشته ز دریا شدم

                               تا که بگیری و بمیرانی ام

                               خوبترین حادثه می دانمت

                               خوبترین حادثه می دانی ام؟

                               حرف بزن ، ابر مرا باز کن

                               دیر زمانی است که بارانی ام

                               حرف بزن ، حرف بزن ، سالهاست

                               تشنه یک صحبت طولانی ام

                               ها ... به کجا می کشیم خوب من؟

                               ها ... نکشانی به پشیمانی ام