همیشه چشم من از دوری تو بارانی ست... "علیرضا شیدا"

قرار بــــــود که در قلبــــــــم آشیانه کـُنی

دل بــــلا زده را خانه ی تـــــــــرانه کـُنی

بـــــرای درد پریشانی اش دوا بــــــشوی

همیشه گیسوی او را بشوق شانه کـُنی

غرور من به عروســــک چه نسبتی دارد

درست نیست که رفتار کــــودکانه کـُنی

همیشه چشم من از دوری تو بارانی ست

چقــــــــدر اشک از این ابـــــرها روانه کـُنی

کبو تر دلِ مــــــن که همیشه یادت هست

گناه نیست اگـــــــر میهـــــمان دانه کـُنی

بر هم زدی آسایش دنیای مـــن را... "علیرضا شیدا"

بر هم زدی آسایش دنیای مـــن را

در خانه ی غم باز کردی پای من را

مانند امواج پریشان می خروشم

در چشم های من ببین دریای من را

از سرنوشت تلخ امروزی که دارم

باید بخوانی قصه ی فردای من را

من دوستم یا دشمنم باید بدانم

واضح مشخص کُن برایم جای من را

با این بهانه که سرت خیلی شلوغ است

آزار ها دادی دل تنـــــهای من را

با این همه دل واپسی امیدوارم

یک روز تو پایان دهی غم های من را