وقتی که من بچه بودم ... "اسماعیل خوئی"

وقتی که من بچه بودم،

 پرواز یک بادبادک

 می‌بردت از بام ‌های سحرخیزی پلک

 تا

 نارنج زاران خورشید

 آه،

 آن فاصله های کوتاه

وقتی که من بچه بودم،

 خوبی زنی بود

 که بوی سیگار می‌داد،

 و اشک های درشتش

 از پشت آن عینک ذره‌ بینی

 با صوت قرآن می‌آمیخت

وقتی که من بچه بودم،

 آب و زمین و هوا بیشتر بود،

 و جیرجیرک

 شب‌ها

 در متن موسیقی ماه و خاموشی ژرف

 آواز می‌خواند

وقتی که من بچه بودم،

 در هر هزاران و یک شب

 یک قصه بس بود

 تا خواب و بیداری خواب ناکت

 سرشار باشد

وقتی که من بچه بودم،

 زور خدا بیشتر بود

وقتی که من بچه بودم،

 مردم نبودند

وقتی که من بچه بودم

 غم بود،

 اما

 کم بود!...