می توانی بروی قصه و رویا بشوی... "مهدی فرجی"

می توانی بروی قصه و رویا بشوی
راهیِ دورترین گوشه‌ی دنیا بشوی

ساده نگذشتم از این عشق، خودت می‌دانی
من زمینگیر شدم تا تو، مبادا بشوی

آی ! مثل خوره این فکر عذابم می‌داد
چوب ما را بخوری، وردِ زبان‌ها بشوی

من و تو مثل دو تا رود موازی بودیم
من که مرداب شدم، کاش تو دریا بشوی

دانه‌ی برفی و آن‌قدر ظریفی که فقط
باید از این طرف شیشه تماشا بشوی

گره‌ی عشق تو را هیچ کسی باز نکرد
تو خودت خواسته بودی که معما بشوی

در جهانی که پر از وامق و مجنون شده است
می توانی عذرا باشی، لیلا بشوی

می توانی فقط از زاویه‌ی یک لبخند
در دلِ سنگ‌ترین آدم ها جا بشوی

بعد از این، مرگ نفس های مرا می‌شمرد
فقط از این نگرانم که تو تنها بشوی