این خانه قشنگ است... "خسرو فرشیدورد"

این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست

این خاک چه زیباست ولی خاکِ وطن نیست

آن دختـــــــــــرِ چشم آبیِ گیسوی طلایی

طنازِ سیه چشــــــــــم، چو معشوقۀ من نیست

  آن کشور نو، آن وطــــنِ دانش و صنعت

هرگز به دل انگیــــــــــزیِ ایرانِ کهن نیست

در مشهد و یزد و قم و سمنان و لرستان

لطفی است که در کَلگَری و  نیس و پِکَن نیست

در دامن بحر خزر و ساحل گیلان

موجی است که در ساحل دریای عَدَن نیست

در پیکر گلهای دلاویز شمیران

عطری است که در نافه ی آهوی خُتَن نیست

آواره ام و خسته و سرگشته و حیران

هرجا که رَوَم، هیچ کجا خانۀ من نیست

آوارگی وخانه بِدوشی چه بلایی ست

دردی است که هَمتاش در این دیرِ کهن نیست!