بزم وصال... "رع"

گل لبخند به لبم بوسه مستانه زند

سرو سرخم شده از قهقهه ام می لرزد

چه صبوح طرب انگیز و چه نوائی سرمد 

بر سر بزم وصال تو مهیا باشد!... 

بازیچه عشق... "رع"

نگاهم با نگاهت در هم آمیخت

نمی دانم دلم دیوانه ی کیست؟

اگر دل را کنم بازیچه عشق

نمی دانم که عشق بازیچه ی کیست؟

**********

دلم در کوی یارم هست مهمان

سرای هر دو ما کوی جانان

سفر گر بی نشان باشد مهیا

همه گویند چه شد عهد نگاران؟

ای مادرم...

بعداز سلام ای مادرم، خواهم ببوسم روی تو

زانو زنم درپیش تو، تعظیم کنم برخوی تو

شکر خدا کنم چو تو، کرده نصیبم مادری

دعا کنم برای تو، در پیش عادل داوری

افزون کند عمر تورا، صفا دهد روی تورا

بعداز دعا تقدم کنم، هدیه روزت مادرا

لکن امید دارم که تو، در روز پر شکوه خویش

دست نوازش برکشی، بر پیکر فرزند خویش...

دل نوشته ها... "رع"

"توی خیالمی"

همین که تو خیالم هستی مارا بس...
همین که تو خیالم هستی و دوستم داری مارا بس...
همین که تو خیالم هستی و دوستم داری و اجازه می دی 
باهات حرف به زنم مارا بس...
همین که تو خیالم هستی و دوستم داری و اجازه می دی
باهات حرف به زنم و شب ها مونس تنهائیم هستی مارا بس...
حالا...
مهربونم، نازنینم سکوتت رو بشکن...

دو تا آرزو هم برات دارم: خدا حفظت کنه و
خدا تورو از توی خیالم نگیره...

*****

دستای سردم تو کویر تنهائی...

به دنبال ساقه گرم شقایق های وحشی می گردن...

آسمان دل پر از ابر است،درد غوغا می کند...

 *****                                                                                                        

شکر خدا که دولت امید می آید...

صدای قدم های مردی رشید می آید...

به امید روزگاری بهتر و پرشورتر...

کزین روزنه امید، امید می آید...

*****                                                                                               

هزار شکر که صبح عقیق می آید...

نسیم طرب از شمیم رفیق می آید...

دلم گرچه روشن است ولیکن...

حصول حقوق ناس از صدیق می آید...

*****                                                                                                      

        ای که سکوت را فریاد می کشی...

        جاودانه می شوی بشکن سکوتت را...

        این نسل تشنه فریادست...

        فریاد انا الحق...

*****                                                                                               

    گل لبخند به لبم بوسه مستانه زند

سرو سرخم شده از قهقهه ام می خندد

چه صبوح طرب انگیز و چه نوائی سرمد 

بر سر بزم وصال تو مهیا باشد...!

*****                                                                                                 

درپی آنم که یک دم

ماه رخسار تو را

  در آسمان دیده ام

  تابان به بینم...

سربازی... ( شعر محاوره ای)

بچه ها گوش کنین

قصه بگویم براتون،

قصه یه پسری،

پسری که بردنش به سربازی

یادمه روز ده آبان بود،

سال یک هزار و سی صد و ... بود

روز اولی که رفت به سربازی،

خیلی خوش بود همه اش می خندید

قکر می کرد سربازیم خونه خاله س،

که آدم هرچی بخواد براش فراهم بکنن!

خلاصه باعده ای ازرفقا  بردنش به زاهدان،

چی بگم تو زاهدان دو هفته بود،

دو هفته که زود گذشت مثل ابرهای بهار

ولیکن اونچه که مونده همه اش خاطره است،

همه اش یاد صفای بچه هاس

که روزا بیشتر وقتش پیش اونها خوش می گذشت!

شبا هم تو خواب به فکر فردا بود،

اما دیری نکشید، همه اون خوشی ها ،

تموم قصه ها پایون گرفت!

بچه ها تقسیم شدن،

نیمی از اون ها  همون جا موندگار شدند و بس

و...

پسره رو با عده ای به شهر سنندج بردن،

دیگه اینجا یه محیط تازه بود،

مردمش کرد و هوایش سرد بود،

ولیکن هرچه که بود

پادگان پر از صفا و عشق بود،

خلاصه درد سرتون نمی دم،

روز و شب خوش می گذروند!

بعضی روزا به هوای رفقا و فامیلا،

یه کم آزرده می شد

دلشو غم می گرفت!

رخشو اشک می پوشوند!

نمی دونم... دیگه از کجا بگم؟

روزای پائیز گذشت،

زمستونم رفتشو پایون گرفت ،

اون روزای سرد وسخت و جانگزا،

سال نو فرا رسید،

روز رقص گل و پروانه رسید

همه برفا آب شدن،

جاشونو سبزه گرفت،

ولی باز دست جفای روزگار،

سر بی وفائی داشت

می دونی؟...

دوباره روز جدائی رسیدش!

اون روز سرد و پر از درد و بلا!

آخه دیگه نمی شد جدا بشن!

دلاشون از مهر وصفای همدیگه لبریز بود،

روزی که... تلخ بودش چو زهر مار رسید!

روز تقسیم رو می گم،

روزی که بنا شدش از همدیگه جدا بشن

روزی که... دل ها همه داش می طپید

روزی که چشما همه گریون بود!...

هر کدوم یه گوشه ای پرتاب شدن...

یکی شرق و یکی غرب و یکی نزدیک یکی دور...

خلاصه...

دست تقدیرو پراز رنج و جفای روزگار!

اونو انداخت طرف مرز عراق!

تو یه شهر کوچیک و تبعیدگاه!

جائی که تمدن و عشق و صفاش،

بوی گند آب می داد...!

شهر... رو می گم،

شهری که اون پسره الان اونجاس...

جائی که... تا آخرین روز سربازی،

باید اونجا بمونه...

باید از دنیای پر شورو صفای امروزه،

دور بمونه...!