زهر هجر... "حافظ"

درد عشقی کشیده ​ام که مپرس

زهر هجری چشیده ​ام که مپرس

گشته ​ام در جهان و آخر کار

دلبری برگزیده ​ام که مپرس

آن چنان در هوای خاک درش

می​رود آب دیده ​ام که مپرس

من به گوش خود از دهانش دوش

سخنانی شنیده ​ام که مپرس

سوی من لب چه می ​گزی که مگوی

لب لعلی گزیده ​ام که مپرس

بی تو در کلبه گدایی خویش

رنج​هایی کشیده ​ام که مپرس

همچو حافظ غریب در ره عشق

به مقامی رسیده ​ام که مپرس