وقتی که تو نیستی... "سیدعلی صالحی"

وقتی که تو نیستی

من حزن هزار آسمان بی اردی‌بهشت را

گریه می‌کنم ..

فنجانی قهوه در سایه‌های پسین ،

عاشق‌شدن در دی‌ماه ،

مردن به وقت شهریور

وقتی که تو نیستی

هزار کودک گمشده در نهان من

لای‌لای مادرانه‌ی ترا می‌طلبند ..

درها بسته و کوچه‌ها مغمومند ..

چشم کدام خسته از آواز من

خواهد گریست ؟

سفر بنام تو، خانه

خانه بنام تو، سینه

سینه بنام تو، رگبار ...