برای روزهای نه چندان قبل... "رضا نیکوکار"

جا مانده اسمت در سرم از روزهای قبل
شعرت درون دفترم از روزهای قبل

باران تنهایی ست که یکریز می بارد
من همچنان پشت درم از روزهای قبل

من همچنان فرهادم و لب هات شیرین است
از بوسه های آخرم... از روزهای قبل

لبریز شور و شوق پروازم ولی زخمی ست
بال و پرم...بال و پرم از روزهای قبل

مُرده ست از من نیمه ای در روزهای بعد
زنده ست نیم دیگرم از روزهای قبل

خاموشم اما آتشی در سینه دارم که
جا مانده در خاکسترم از روزهای قبل

تعداد یارانی که می گفتند : ماهستیم...
کمتر شده دوروبرم از روزهای قبل

من چای می خوانم ، و بی تو شعر می نوشم
این روزها شاعرترم از روزهای قبل....