چندرباعی... "مسعودسعد سلمان"

در آرزوی بوی گل نوروزم

در حسرت آن نگار عالم سوزم

از شمع سه‌گونه کار می‌آموزم:

می‌گریم و می‌گدازم و می‌سوزم

**********

ای بخت مرا سوخته خرمن کردی

بی جرم دو پای من در آهن کردی

در جمله مرا به کام دشمن کردی

با سگ نکنند آنچه تو با من کردی

**********

مسعود که هست سعد سلمان پدرش

جایی است که از چرخ گذشته است سرش

در حبس بیفزود به دانش خطرش

عودی است که پیدا شد از آتش هنرش

**********

من بستر برف و بالش یخ دارم

خاکستر و یخ پیشگه و بخ دارم

چون زاغ همه نشست بر شخ دارم

در یک دو گز آبریز مطبخ دارم

**********

از بلبل نالنده‌تر و زارترم

وز زرد گل ای نگار بیمارترم

از شاخ شکوفه سرنگونسار ترم

وز نرگس نوشکفته بیدارترم

**********