محبوبه شب... "فریدون مشیری"

ماه تابید و چو دید آن همه خاموش مرا

نرم باز آمد و بگرفت در آغوش مرا

گفت: - «خاموش در این جا چه نشستی؟» گفتم:

-بوی «محبوبه ی شب» می برد از هوش مرا!

بوی محبوبه ی شب، بوی جنون پرور عشق

وه، چه جادوست که از هوش برد بوش مرا

بوی محبوبه ی شب، نغمه ی چنگی ست لطیف

که ز افلاک کند زمزمه در گوش مرا

بوی محبوبه ی شب همچو شرابی گیراست

مست و شیدا کند این جام پر از نوش مرا

بوی محبوبه ی شب جلوه ی جادوییِ اوست

آن که کرده ست به یکباره فراموش مرا...