اشعاری شورانگیز... "نظیری نیشابوری"

یادت به خیر باد که در گریه ­های گرم

شوقی که از خودم برهانی نهاده­ ای

ارزان مکن کرشمه ­ی خوبی که در دلم

ذوقی که بیش از آن نتوانی نهاده ­ای

***

فلک مزدور ایمای تو باشد

نوازد هر که را رای تو باشد

شود مجروح مغز استخوانم

سر خاری چو در پای تو باشد

نیازارم ز خود هرگز دلی را

که می ­ترسم در او جای تو باشد

حریفی کز خرد بازیچه سازد

نگاه کارفرمای تو باشد

دو عالم نقد جان در دست دارند

به بازاری که سودای تو باشد

گل صد رنگ می ­روید از آن خاک

که دُردی نوش صهبای تو باشد

کدورت نیست کاخ سینه­ ای را

که راهش بر تماشای تو باشد

نهایت نیست طومار دلی را

که عنوانش تمنای تو باشد ...

***

چه خوش است از دو یکدل سر حرف باز کردن

سخن گذشته گفتن گله ­ی دراز کردن

نه چنان گرفته­ ای جا به میان جان شیرین

که توان تو را و جان را ز هم امتیاز کردن