نامه ام را می بری قاصــــــــــــد زبانی هم بگو... "کلیم کاشانی"

ابر را دیدیم چون ما چشـــــــــم گریانی نداشت

برق هم کم مایه بود از شعله سامانی نداشت

  با مسیحـــــــا درد خود گفتیم پر سودی نکرد

  زانکه چون بیماری چشم تو درمانی نداشت

سینه ما هیچـــــــــــــــگه بی ناوک جوری نبود

این مصیبت خانه کم دیدم که مهمانی نداشت

 از در و دیوار می بارد بلا در راه عشـــــــــــق

 یک سرابم پیش ره نامد که طوفانی نداشت

نامه ام را می بری قاصــــــــــــد زبانی هم بگو

خامه شد فرسوده و این شکوه پایانی نداشت

   مـــــــــایه حزن است هر بیتم ز سوز دل، کلیم

  هیچ محنت دیده چون من بیت احزانی نداشت