مگر ابر بهار امشب غمی چون من به دل دارد... "مهدی اخوان ثالث"

همین از غم نه تنها چشم خون پالای من گرید

که همچون نخل باران خورده سر تا پای من گرید

نه چون شمعم، که شب گرید ولی آرام گیرد روز

که چشمم شب به روز و روز بر شبهای من گرید

مگر ابر بهار امشب غمی چون من به دل دارد

که می خواهد بدین سان تا سحر همپای من گرید

دو چشمم خشک شد امروز از بس گریه بر دیروز

دگر امشب کدامین چشم بر فردای من گرید

امید این غم مگر مشفق دهد تسکین که می بیند

همین از غم نه تنها چشم خون پالای من گرید