از تو شهرم قفس است ای همه آزادی من... "حسین منزوی"

از تو شهرم قفس است ای همه آزادی من

غم مرا هم نفس است ای تو همه شادی من

بی تو آوارم و بر خویش فرو ریخته ام

ای همه سقف و ستون و همه آبادی من

منگر اینک به سکوتم که جهانی شر و شور

خفته در سینه ی خاموشی فریادی من

نز تو مجموعه ی آرامشم از هم پاشید

که سرشتی است پریشانی بنیادی من

چون در او، پنجه ی تقدیر به جز باد نکاشت

غیر توفان چه درو میکنی از وادی من؟

منم و حیرت و مقصد گم و ره ظلمانی

خود مگر کوکب چشم تو شود هادی من

بیستون دفتر و تیشه قلم و شیرین تو

تا چه نقشی بزند، خامه ی فرهادی من