آمدی لیلا ولی دیر آمدی... "حسین دلجو"

آمدی لیلا ولی دیر آمدی

دلخوشی ها رفته، دلگیر آمدی

آمدی  لیلا   بهاران   رفته اند

لاله ها از لاله زاران رفته اند

آمدی لیلا  نوای شعر نیست

در دلم، دیگر هوای شعر نیست

نیست آن شاعر، که دل ها می گرفت

از شما  با  عشق ، امضا  می گرفت

آن صفا و حرمت دیرینه نیست

آن نگاه  مهر ، در آیینه نیست

راستی آن کوچه بن بست هست؟

آنکه دل هامان، بهم پیوست هست؟

کوچه در آن روز،حال عشق داشت

جویبارانش   زلال  عشق  داشت

دلنوازی های   تو  ،  پاینده است

 تا که دلجو هست، بامن زنده است

رد امروزم   چه  پیگیر  آمدی

آمدی لیلا ولی دیر آمدی...

*****

آمدی لیلا ولی  دیر آمدی

دلخوشی ها رفته، دلگیر آمدی

آمدی لیلا   بهاران  رفته اند

لاله ها از لاله زاران رفته اند

آمدی لیلا نوای شعر نیست

در دلم حال و هوای شعر نیست

نیست آن ذوقی که دل هامی گرفت

از شما با عشق  امضا می گرفت

آن صفا و حرمت دیرینه نیست

آن زلال خنده در آئینه نیست

راستی ماندست در جانت هنوز؟

خاطرات خوب تهرانت  هنوز؟

آن خیابان عالمی احساس داشت

لحظه هایش بوی عطر یاس داشت

راستی آن کوچه ی بن بست هست؟

آنکه دل هامان بهم  پیوست  هست؟

کوچه در آن روز حال نور  داشت

جویبارانش   زلال نور  داشت

راستی حالی به حالی دیدمت

با نگاهی  پُر  ز خالی دیدمت

شعرهایت پر ز آه و غصه بود

لیک سرشار از هزاران قصه بود

دلنوازی های تو  پاینده  است

تا غزل زنده ست با من زنده است

رد  امروزم ، چه پی گیر آمدی

آمدی لیلا ولی دیر آمدی...

 “حسین  دلجو”