دل شیدا... “فرخی یزدی”

 گرچه مجنونم و صحرای جنون جای من ست

لیک دیوانه تر از من،دل شیدای من ست

آخر از راه دل و دیده سرآرد بیرون

نیش آن خار که از دست تو درپای من ست

رخت بربست ز دل شادی و ،هنگام وداع

با غمت گفت که یا جای تو یا جای من ست

جامه ای را که به خون رنگ نمودم،امروز

برجفا کاری تو شاهد فردای من ست

سرتسلیم به چرخ آنکه نیاورد فرود

با همه جور و ستم همت والای من ست

دل تماشایی تو،دیده  تماشایی دل

من به فکر دل و خلقی به تماشای من ست

آنکه در راه طلب خسته نگردد هرگز

پای پر آبله بادیه پیمای من ست