اما نیمه شبی خواهم رفت...“احمد شاملو”

 اما نیمه شبی خواهم رفت

از دنیایی که مال من نیست

از زمینی که بیهوده مرا بدان بسته اند

و تو آنگاه خواهی دانست

خون سبز من

خواهی دانست که جای چیزی در وجود تو خالی است

و تو آنگاه خواهی دانست

پرنده ی کوچک قفس خالی و منتظر من خواهی دانست

که تنها مانده ای با روح خودت و بی کسی ات را دردناک تر خواهی چشید

زیر دندان غمت ...

غمی که من می برم

غمی که من می کشم...